Donderdag 23 augustus 2007

Fietsers: Bart v.d Ven, Johan, Margreet Merbis, Peter Fakkeldij, Nico Woldendorp, Wouter Adriaans, Wim Turfboer, Rene en Kees.

Onder uitzonderlijk mooie zomerse omstandigheden hebben we een tijdrit kunnen rijden. Een zonnige, maar niet te warme en windstille zomeravond. Wat willen we nog meer? Waarschijnlijk is dit de voorbode van nog een staartje zomer aan het eind van ons trainingsprogramma.

Voor Rene en mij betekende het een rustige avond. Niet fietsen, maar klokken. Ik moest er na vier weken vakantie in Frankrijk nog een beetje inkomen, want ik had een niet onbelangrijk onderdeel thuis laten liggen: een pen om de tijden te noteren. Gelukkig hebben we dit met wat creativiteit en hulp van de moderne middelen kunnen oplossen: starten op alfabetische volgorde, en een fotofinish met behulp van de mobile telefoon. De tijden worden in het geheugen van de stopwatch opgeslagen, zodat ze thuis in de juiste volgorde uitgelezen kunnen worden. Ik had overigens het idee dat het absoluut niet uitmaakte of de tijden geklokt zouden worden. Het was gewoon een mooie avond en iedereen stond te popelen om weer er eens flink op de pedalen te stampen.

Na de gebruikelijke en noodzakelijke warming-up rijden we ter verkenning een rondje over het parkoers in de Vlietlanden. Het ligt er goed bij en het is een redelijk veilig parkoers voor een tijdrit over twee ronden. Hoewel we nadrukkelijk afspreken dat we het hele rondje rijden en niet, wat ook mogelijk is, een stukje afsnijden. Tot onze stomme verbazing zien Rene en ik dat Bart de eerste de beste mogelijkheid waarneemt om het parkoers in te korten. Hij had het niet gehoord, was na afloop zijn verweer. Nu is dit in het geval van Bart een aannemelijke smoes, maar we zijn niet bereid hem te geloven. Het levert hem een minuut straftijd op.

Hoewel het parkoers zoals gezegd redelijk veilig is, zijn we niet alleen aan het fietsen. Diverse (race)fietsers passeren ons en ook een groep YVZ-ters komt met het nodige commentaar voorbij. Na afloop van haar rit weet Margreet met het stoom uit haar oren te melden dat ze juist dankzij deze groep haar tijd heeft verknald. Doordat er breeduit over het fietspad werd gereden moest zij vol in de remmen om niet op de tegemoetkomende fietsers te klappen. Ik zou maar een poosje uit de buurt van Margreet blijven als ik hun was.

Na afloop van de tijdrit hebben we zo lang als het licht bleef uitgereden. Zonnebril dus af, dan konden we langer uitrijden, want om kwart over negen was het al behoorlijk donker.

Uitsag

2007/08/23 Kees

Geplaatst op: 24-08-2007 in de categorie: ZT-Uitslagen door: Bestuur