Windje mee
Donderdag 5 juli 2007
Fietsers: Bart v.d. Ven., Wouter Adriaans, Peter v.d. Wart, Henk Blaauwgeers, Nico Woldendorp, Wim Turfboer, Antoon Milatz, Margreet Merbis, Peter Fakkeldij, Johan, René en Kees
Vanavond heeft zich weer een enorme club fietser bij het clubhuis verzameld. Kennelijk lonkt het gunstige weer en lokt velen uit hun tent. Niet alleen de langebaanschaatsers hebben hun trainigsavond, maar ook de shorttrackers zijn van de partij. Al met al een heerlijke chaos, zeker als je zoals ik vanavond op het laatste moment arriveert. Een neveneffect van zoveel rijders en de nodige begeleiders is dat er een kleine verkeersopstopping ontstaat. Ik vermoed dat de plaatselijke politie nog wel eens verkeersregelend zal moeten optreden om de boel in goede banen te leiden. Vanavond heb ik dit zelf maar gedaan en vriendelijk verzocht om wat ruimte op de oprit te maken, zodat laatkomers er ook nog even langs kunnen.
Om 7.00 uur vertrekken we met de groep veteranen via het Buitenpark richting Kniplaan, richting Leidschendam. Hier begint langs de Vliet een zware intervaltraining. We gaan 10 keer een interval van 30 seconden inspanning en 30 seconden rust afwerken. Ik geef als route het rondje langs de Vliet tot aan de Kniplaan, hier rechtsaf en het blokje om de Vogelplas. Dit betekent dat we het eerste deel wind in de rug hebben en het tweede deel met de neus in de wind moeten fietsen. Na enkele intervallen zijn we nabij de Kniplaan aangekomen, hoewel anders voorgesteld geef ik aan dat het interval hier rechtdoor gaat, dus de Vliet volgen richting de jachthaven. Dit om te voorkomen dat we midden in het intensieve interval een scherpe bocht moeten nemen, maar ook omdat ik besef dat het beter is alles met de wind in de rug te rijden. Hierdoor bereiken we een hoge snelheid en kunnen de benen lekker malen. Tegen de wind in wordt het toch een beetje harken, wat niet mijn voorkeur heeft en niet het trainingsdoel. Nadat we zo een serie van 10 intervallen hebben afgewerkt hebben we 10 minuten rust. We zijn bij het spoor nabij Leiden aangekomen en gaan over het spoor rechts. Hier stoppen we even voor de instructie over de volgende deel van het intervallen. Dit wordt 6 keer 3 minuten intensief gevolgd door 3 minuten rust. Hiervoor volgen we de route van het grote rondje Vliet. Er wordt flink aan de sturen getrokken en niemand spaart zich. Het kost me wel de grootste moeite om de rijders te motiveren uit het wiel van een voorganger te blijven. De bedoeling is dat je de inspanning echt op eigen kracht levert en niet in de slipstream van je voorganger gaat rijden. Bij zo’n zware training is de verleiding groot om, al is het maar een beetje, uit de wind te zitten en te profiteren van de inspanningen van de rijder voor je. Begrijpelijk, maar dat doen we dus niet en bij de hardnekkige profiteurs grijp dan ook hard in. Even een beetje aan het shirtje hangen of een zetje geven dat schept wel weer enige afstand. Niet in de laatste plaats tussen mij en de rijders, want meestal wordt dit met boze, verbaasde of verontwaardigde blikken beantwoord. Twee rijders zijn me vanavond me in het bijzonder opgevallen.Johan probeerde ik voorbij Peter F. te schreeuwen. Aanhoudende aanmoedigingen van “je kan het!” , “je kan het!”, werden steevast beantwoord met “het gaat niet!”, “het gaat niet!” En toch haalde hij Peter in. Johan, je kan het! De andere rijder, Wim pakte in een van de laatste series zowaar de kop en met een uiterste inspanning probeerde hij de vluchtende Rene bij te halen. Wat hem overigens bijna lukte. Het is me duidelijk, de trainingen afgewisseld met rust beginnen vrucht af te werpen.
2007/07/05/Kees