Het is 5 januari 2009 en de KNSB heeft groen licht gegeven voor het NK marathon op natuurijs. Het NK vindt plaats op de Oostvaardersplassen in Lelystad op 8 januari. Bij iedereen die ook maar iets van schaatsen houdt is de ijskoortst toegeslagen. Iedereen heeft wel een toertocht gereden maar een NK op natuurijs is al 12 jaar niet geweest.

Bart Hakkenberg die voor de marathonploeg ‘Choose 2 Achieve’ rijdt heeft een uitnodiging gekregen om deel te nemen aan het NK, samen met de andere ploeggenoten. Dit was uniek en Bart kon niet wachten om in Lelystad, de stad waar hij geboren is, aan het NK deel te mogen nemen. Bart’s vader, Kees, liep op zijn werk al dagen door de gang met een gekromde rug om iedereen te laten zien dat hij de hele week zou gaan schaatsen. Dinsdag 6 januari zegt Bart “pa volgens mij word ik een beetje grieperig”. Kees ziet zijn droom om Bart op het NK in Lelystad te zien rijden in duigen vallen. “Hoe ik me ook voel, ik ga rijden op het NK”, riep Bart nog uit.

Donderdag 8 januari het is zover. Al heel vroeg rijden Kees en Bart naar Lelystad om zich optimaal voor te kunnen bereiden. Het is zo mistig dat de overkant van de plas niet eens te zien is. Hopen maar dat het opentrekt. Op de wedstrijd over 100 m zijn zo’n 4000 toeschouwers afgekomen. Het is een pracht omgeving in handen van Staatsbosbeheer. Kees wordt als toeschouwer vergezeld door Lennart, Moniek, Eddie en Alwin.

De start is geweest en nu maar zien hoe Bart het gaat volhouden. Het was een plekje zoeken waar je wat kon zien. Iedereen werd van het ijs, op de kant gehouden, omdat het ijs de mensenmassa anders niet zou houden.

Gedurende de wedstrijd is Bart zowel vooraan als achteraan in het peloton te vinden. Hij reed helemaal voorin en dat gaf aan dat het goed ging. En ja hoor Bart valt. Weg zijn goede plek vóór in het peloton. Hij sluit gelijk weer aan en heeft een aantal ronden nodig om zijn ritme weer te vinden. Op een gegeven moment had hij zulke goede benen dat hij in een ontsnapping meeging van 5 rijders met o.a. Kurt Wubben. Helaas werden ze teruggehaald.

Het peloton breekt daarna in tweeën en Bart zat verrassend in de kopgroep met de grote mannen (± 60 rijders). Hij was de enige van zijn ploeg die vertegenwoordigd was. Kees voelde zich ontzettend trots dat zijn zoon met de grote mannen mee kon.

We naderen de finish en bij Kees gieren de spanningen door het lijf. Wat heeft Bart nog in huis, is hij nog bij de kopgroep, rijdt hij op het vinkentouw of is hij voorin te vinden, kan hij mee gaan sprinten? Kees hield het niet meer. De groep gaat finishen en Bart doet nog steeds mee. Tussen al het geweld van de mannen sprint Bart naar een 47e positie. Dit was nog vóór Henk Angenent, Erik Hulzebosch, Kurt Wubben en Jan Maarten Heideman en nog geen 3 seconden na de binnenkomst van winnaar Sjoerd Huisman. Wat een topprestatie. Achteraf zegt Bart: het ging zo lekker ontspannen en ik reed zo makkelijk. Het was een mega ervaring om het NK in mijn geboortestad te rijden. Op naar de volgende zegt hij.

Geplaatst op: 10-01-2009 in de categorie: MA-Verslagen door: Redactie Marathon