Impressie

Hoe bereid je je voor op een NK Masters?

Wel, je rijdt even supersterk in de eerste maanden van het seizoen, zodat je geselecteerd wordt. Daarna ga je gewoon een maand niet schaatsen, maar bijvoorbeeld een nieuw huis verbouwen. Zo’n anderhalve week voor het NK zoek je je schaatsen weer eens op, je zegt nog een training af en doet de andere trainingen een beetje halfbakken mee.

Zo was het in elk geval voor mij, dit jaar. En geheel ontspannen toog ik vanmiddag naar Alkmaar, waar dit weekend het NK Masters wordt gereden. Geheel ontspannen, want met deze voorbereiding had ik totaal geen verwachtingen.

Nog voordat ik het sportcentrum binnenloop is de sfeer er al. Ik loop wat mensen tegen het lijf. Mensen die ik elk jaar tegenkom bij dit soort toernooien en anders nooit. Maar altijd is de ontmoeting hartelijk en is er oprechte interesse in hoe het de ander de laatste tijd is vergaan.

Als ik dan eindelijk binnen ben, blijk ik nét op tijd te zijn om Nico Woldendorp het hoogste treetje te zien beklimmen van het ereschavot. Jawel, hij heeft de 1500m gewonnen! Eigenlijk wel jammer dat de wedstrijd voor de dames en de écht oude mannen al klaar is als ik binnenkom. Maar die keuze is ook te begrijpen, omdat er gewoon heel veel deelnemers zijn.

Nico zien stralen op dat ereschavot. Wat is het die man gegund!

Het Wilhelmus klinkt en de oude mannen en vrouwen zingen luidkeels mee. Niemand heeft in de gaten dat het bandje minimaal twee regels voorloopt op het koor van schaatskampioenen. Een heel mooi beeld.

Ik word meegesleurd door een van de onbekende bekenden om eens goed te gaan inlopen. Zo kan je ook fijn bijpraten. Sommige mensen gaan ook het ijs al op om wat in te rijden. Ik hield het bij lopen.

In de kleedkamer voel je de spanning en concentratie van de mannen die naar dit NK toegeleefd hebben. Maar ook daar is altijd tijd voor een praatje en een enthousiaste begroeting als er weer een oude bekende binnenkomt.

Het ijs op. Gelukkig is de zon bijna onder. De ijsvloer wordt steeds beter. Niets dan complimenten over de ijsmakers daar. Mogen wij ze een keertje lenen op de Uithof? Alsjeblieft?

Een bliksemstart op de 500m zorgde ervoor dat ik op de kruising heerlijk achter Hans van der Does kon kruipen en vanuit zijn slipstream de binnenbocht kon induiken. Dat leidde tot mijn beste 500m-tijd dit seizoen en de 2^etijd ooit door mij gereden in Nederland.

En dan wachten. En nog meer wachten. En nog anderhalf uur wachten. Gelukkig kon ik in die tijd een flinke pizza naar binnen werken. En dan hield ik nog tijd over om op een van de hometrainers langs de baan de beentjes los te fietsen, de wedstrijd te volgen en wat te kletsen.

3000m Schaatsen is voor mij altijd een enorme afstand. Maar ik bedenk altijd dat ik dat schaatsen doe omdat ik het leuk vind en als je nu zo’n lange afstand mag rijden, dan kan je langer doen wat je leuk vindt. Na een eerste valse start (ja, op de 3km), was ik weer goed weg en het was zó mooi. Lange slagen op het rechte eind, de bochten echt aanvallen en net dat ene Sablikova-pasje bij het uitkomen van de bocht… Ik kwam niet in de buurt van mijn nieuwe pr, dat ik eerder dit jaar reed. Maar alweer reed ik gewoon de 2^etijd ooit.

Arjen Keuning

 

Geplaatst op: 17-02-2019 in de categorie: LB-Langebaan, LB-Verslagen door: Redactie Jeugdschaatsen