Een onvergetelijke dag
Toen woensdag de 21e januari aanving, had ik er nog geen idee van dat het voor mij een onvergetelijke dag zou worden….. Het zou de normale gang van zaken worden: overdag werken en ’s avonds naar Zoetermeer om bij YVZ te schaatsen op het ‘woensdagavond-uurtje’. Wel had ik overwogen om die avond toch naar een plaatselijk informatieavond in het Hazerswoudse Dorpshuis te gaan over de op handen zijnde fusie tussen de gemeentes Rijnwoude en Boskoop. Gezien de commotie die hierover in onze dorpen is ontstaan zou daar wel eens wat ‘vuurwerk’ te verwachten kunnen zijn. Maar uiteindelijk overheerste toch de zin in het schaatsen en ging ik met mijn vaste schaatsmaatjes uit Hazerswoude naar het Silverdome.
Daar aangekomen kon ik al weer snel het ijs op voor een uurtje trainen bij Dickie. Toen ik echter na 2 rondjes m’n schaatsen toch wat los vond zitten en besloot ze even vast te zetten, sloeg het noodlot toe. Bij het afremmen in de richting van de bankjes struikelde ik en probeerde ik mijn val op te vangen. Daarbij kwam ik op ‘de kant’ terecht en was het mis. Ik viel op het ijs en wist eigenlijk gelijk dat ik wat gebroken had in m’n onderbeen. Al snel arriveerde van alle kanten hulp en werd met behulp van de medische kennis van John Polman m’n been in de minst pijnlijke houding gehouden. Dat was wel erg prettig!
Inmiddels ben ik weer thuis, met mijn – in YVZ-blauw gegipst – gebroken been. Afgelopen donderdag ben ik in het Lange Land Ziekenhuis geopereerd aan een dubbele beenbreuk. Helaas was het ook nog een lelijke breuk waardoor er – in plaats van een pen – een plaat en 9 schroeven aangebracht moesten worden. Dit betekent dat ik mijn been de komende 6 weken niet mag belasten. Pas daarna krijg ik (nog eens 6 weken) loopgips en kan ik aan de revalidatie beginnen……. Kortom, mijn schaatsseizoen zit erop!
Toen ik na mijn val op het ijs lag, kreeg ik van veel mensen beterschap en sterkte toegewenst. Graag wil ik iedereen bedanken voor de geboden hulp en de blijken van medeleven en kaartjes later! Wellicht zien we elkaar weer langs de baan tijdens een wedstrijd om onze eigen en elkaars kinderen aan te moedigen en anders misschien het volgend seizoen.
Misschien had ik toch naar het Hazerswoudse Dorpshuis moeten gaan………
Tekst : Mark Koolen
Foto : Anne-Hester Koolen