De eerste natuurijsmarathon van het seizoen met 3 YVZers aan de start
Dinsdag 31 januari was een unieke dag, die ochtend kwam namelijk het nieuws naar buiten dat de eerste “natuurijs” (ondergesproten baan) marathon die avond zou zijn in Noordlaren. Gezien het feit dat bijna alle landelijke rijders op de Weissensee zaten mochten de gewestelijke rijders dit keer aan de start verschijnen. Zelf (Remco de Mik) kwam ik hierachter via een telefoontje van Michelle de Bruijn die niet zeker wist of we mochten starten. Ik snel (kwam net vanuit België) mijn laptop aan gezet op mijn werk en toen kwam ik er gelukkig al snel achter dat we mochten starten. Er waren per categorie echter 70 startplaatsen, snel bellen dus! Uiteindelijk erdoor gekomen en heb ons opgegeven. Toen ik vroeg aan de man wat het adres van de ijsbaan was lachte hij me bijna uit, zijn reactie:”dat ziet u vanzelf wel als u naar Noordlaren rijdt”.
Vervolgens eens gaan rekenen… als ik om 18:00 moet starten dan moet ik NU weg! Dit had het gevolg dat ik snel mijn laptop weer afsloot en Michelle belde om aan te geven dat ik eraan kwam om richting Noordlaren te gaan. Natuurlijk heb ik me even afgemeld bij Lennart van Vliet daar ik helaas geen training kon geven die avond… Michelle had ondertussen in een record haar tassen ingepakt (ze woont vlakbij mijn werk), dus we konden snel op weg naar Noordlaren.
Toen we bij Noordlaren aan kwamen was het al snel duidelijk waar de ijsbaan was, de lichten brandde al mooi bij de baan en er stonden 4 TV wagens naast de baan. De man had gelijk, dit viel niet te missen! Snel ons ingeschreven en Michelle kreeg direct een RTL camera voor haar neus. Erg enthousiast vertelde ze een heel verhaal tegen de man, maar in het uiteindelijke 18u journaal (kijk het hier terug, vanaf 1:30 min.) was hier alleen nog maar de eerste zin van terug te zien en stond de naam van de ijsmeester in het scherm… Mocht de pret niet drukken, want het was leuk om te merken dat het zo leefde.
Om 18u was de start van de C-rijders waar ik zelf mee mocht doen. Mijn rug voelde al niet lekker doordat ik al 6,5 uur in een auto had gezeten en mijn benen voelde ook niet lekker door een 5 km hardloopwedstrijd afgelopen zondag. Ondanks dat ging het eigenlijk erg lekker en toen het even wat minder ging met mijn rug kon ik nog goed meerijden. Tot er ineens 4 man voor me stopte en ik een gat had naar de staart van het peloton. Rug ging vast zitten (mede ook door de hobbels in het ijs en de harde wind) en ik moest stoppen. Jammer, maar wel een zeer leuke ervaring rijker.
Ondertussen had ik bij het inrijden Liesbeth Milatz gezien langs de baan, we hadden dus 2 YVZ-ers aan de start bij de dames. Liesbeth en Michelle reden goed voorin en Liesbeth won de eerste premiesprint en Michelle werd 3e. Bij de 2e premiesprint pakte Liesbeth weer een premie. Het damespeloton was nog steeds compleet in de finale en het was al snel duidelijk dat het een massasprint zou worden. Hierin reed Liesbeth naar een 10e en Michelle naar een 14e plaats. Erg goed gedaan, vooral omdat beide nog nooit een marathon van deze afstand hadden gereden.
Klaar zou je denken, kom maar op met die premies en naar huis… Het liep anders… Na 1,5 uur!!! wachten kwam dan eindelijk de premieuitslag, stond Michelle er niet in! Een sprintje naar de jurybus loste het probleem gelukkig op en na 2 uur kon Michelle dan eindelijk haar premie in ontvangst nemen. Ondertussen was de winnaar van de masters al “afgevoerd” naar Paul & Witteman, weer een teken dat deze marathon erg leefde in de pers en dat is alleen maar mooi voor onze sport! Het was ondertussen net woensdag toen ik Michelle thuis afzette en toen ik thuis eindelijk in bed lag was het 1 uur. Erg laat, maar wel een leuke en mooie ervaring rijker!
Een dag later bleek dat het meedoen aardig wat google hits had veroorzaakt door vele persberichten, films en foto’s. Het grappigste vond ik toch wel de foto op de voorpagina van de Telegraaf waar ik op stond. Erg leuk (ik denk dat ik dan voor alle 3 de YVZ-ers spreek) om nu eens van dichtbij mee te maken wat die eerste marathonwedstrijd op natuurijs los maakt!
Remco de Mik