Maandag 13 mei 2007

Fietsers: Bart v.d. Ven., Wouter Adriaans, Daan Paques, Peter vd Wart, Nico Woldendorp, Wim Turfboer, Lennart van Vliet, Saski v.d. Broek, Dick Waalewijn, Peter Fakkeldij, Atoon Milatz, Rene en Kees

Omstreeks half zes hing boven Rotterdam een dreigende lucht. “Nee hè”, mompelde ik tegen mezelf. “Het zal toch niet gaan regenen.” Donderdag geen training, nog een keer de zo noodzakelijke pijnig op de fiets ontberen, dat kunnen we onze bikkels toch niet aandoen. Gelukkig viel het allemaal mee. Het werd als gewoonlijk een heerlijk fietsavond.

Op het programma stond de eerste intervaltraining. Het parkoers van Bleiswijk leent zich hier uitstekend voor, dus vertrokken twaalf man en één vrouw vol verwachting en met kloppend hart. Mogelijk werd dit veroorzaakt door het vooruitzicht op een zware training. Maar het kan ook zijn dat onze eigen, meefietsende,  Sint Nicolaas de nodige spanning veroorzaakte. Geloof het of niet, maar deze goedheiligman leeft een dubbelleven en ondergaat in de zomer een complete transformatie. Hij verruilt z’n schimmel voor een stalen ros en de mijter en pij voor een fietshelm en flitsend wielerpakje. Verbazend hoe hard deze krasse oude baas kan fietsen. Het lijkt Nico wel. Hoewel… Nico had het zwaar vanavond. Intervaltrainingen zijn niet zijn favoriete bezigheid. Rene probeerde hem nog tot een extra inspanning uit te dagen, wat niet lukte. Nico vond dat hij het af moest leggen tegen de snelle rijders uit het peloton en liet zich niet gek maken. Heel ongewoon voor deze fanatieke veteraan. Zouden de jaren dan toch gaan tellen? Het lijkt me onwaarschijnlijk. Ik maak me nu al zorgen omdat hij a.s. november 65 jaar wordt. Dan verkoopt hij z’n toko, gaat natuurlijk elke dag trainen en zal proberen ons allemaal zoek te rijden.

Vanavond voor het eerst ook kennis gemaakt met een nieuw fenomeen; telefonisch contact met de rijders tijdens training. Terwijl ik bezig ben een intensieve interval uit te voeren gaat plotseling mijn telefoon: “Met Saskia, ik fiets jullie tegemoet en tref je wel ergens halverwege.” Het tempo lag voor haar te hoog en dus had ze een list verzonnen om het peloton in te halen. Slim, en handig om te onthouden. Ik vraag me af hoe lang het nog duurt voor ook wij de rijders via ‘oortjes’ zullen coachen?

Na afloop van de training heerlijk peddelend en babbelend naar het clubhuis teruggefietst. Sommige rijders kiezen er voor om halverwege reeds de afslag richting huis te nemen. Zij ontzeggen zich de noodzakelijke kilometers die de basis vormen voor een goede fietstraining. Niet doen zou ik zeggen, gewoon meefietsen tot het clubhuis en de extra kilometertjes als trainingstoegift meepikken. Mogelijk heb je de volgende dag ook wat minder spierpijn.

Bij het clubhuis aangekomen de training geëvalueerd (allemaal blije gezichten)  en afspraken gemaakt voor donderdag en 2e pinksterdag. Donderdag is een normaal training (heuveltraining, dus iedereen kan op z’n eigen tempo rijden). 2e pinksterdag geen clubtraining. Rene en ik zijn er beide niet, dus een ieder die de geest heeft kan voor zichzelf gaan vlammen.

2007/05/21/Kees

Geplaatst op: 22-05-2007 in de categorie: ZT-Verslagen door: Bestuur