Op 6 mei is het ’s ochtends al een drukte van belang in restaurant het Blesse Peerd in Stompwijk. Enkele hele sterken waaronder Antoon Milatz en Gert-Jan van der Kooy zijn al om 8 uur vertrokken voor de meesterafstand van 160 km. Maar er zijn er velen die in het YVZ-blauw op de fiets klimmen waaronder een peloton van ca 16 personen. Via sms en msn en weet ik wat voor meer moderne communicatie middelen werd deze groep geformeerd met veel junioren c, een enkele b-junior, één pupil en enige jongere ouderen of oudere jongeren. Om 8 uur 45 gaat de groep van start voor de 80km.

Na een paar kilometer is het duidelijk er staat meer wind dan voorspeld. Maar ja als de weervrouw meer aan dansen doet (dansing with the stars) dan aan het weer kun je daarop wachten. Twee oudere jongeren Dick en Peter voeren tegen de wind in het peloton aan. Na een tijdje doet ook Jan  zijn taak. De jeugd laat de oudjes nog even zweten en sparen zich voor de het stuk met de wind mee. Raymond heeft het ook enorm naar zijn zin en plaatst op de onmogelijkste plaatsen tussensprints. Ook zijn fiets heeft er zin in want het achterwiel swingt al snel mee op de maat van de pedaalslagen. Keurig in de maat knappen er vele spaken. Maar ook de jongere garde geeft gas alhoewel in de eerste kilometers is het flink bijkletsen geblazen. Voor wij er erg in hebben botsen wij al op de eerste controle post in de buurt van Delft. Even uitblazen maar niet te lang want pas na 25 kilometer staat de eerste echte pauze op het programma. Op een slinger de slang manier omzeilen wij het prachtige Delft en trappen aansluitend Midden-Delftland in. Niet veel later staat de groep passerende wielrijders toe te juichen tijdens een korte pauze, waarbij iedereen nieuwe energie inneemt. Natuurlijk worden onderweg ook de nieuwe fietsen van o.a. Yvo, Michelle en Netty bekeken. Ze zijn prachtig maar als fietsen zo makkelijk gaat moet je eigenlijk wel meer kilometers maken toch? Nog steeds is er tegenwind maar Maasdam is in zicht en mooie molens sieren het landschap.

De tweede controle post is daar maar belangrijker iedereen kan plassen en nieuw water in de bidons doen. Inmiddels heeft de jeugd het kopwerk overgenomen. Fietsen kunnen ze uitstekend maar richtinggevoel ontbreekt zo nu en dan. Dat betekent dan flink remmen en keren om weer het juiste pad verder te vervolgen. Dennis Buijs de enige pupil in het gezelschap trapt nog steeds prima door. Ook Patricia, Dewi en Charlotte rijden alsof ze al een paar duizend kilometers hebben getraind. Joyce, Liesbeth en Nina zijn ook veelvuldig op kop te vinden. Evelien rijdt tactisch slim in het midden van het peloton net als Jake.

Dan komt het peloton geheel tot stilstand want een bijna zonder spaken rijden kan wel aërodynamisch zijn maar fiets toch wat lastig. Raymond geeft even later daarom weer eens alle kracht op de pedalen om zo snel mogelijk bij de volgende pleisterplaats te zijn. Daar komt zijn karretje zuchtend en steunend tot stilstand en verdomt het nog 10 meter verder te rijden. Inmiddels was de familie van Tol enige tijd daarvoor als een soort 112 gebeld en geloof het of niet, niet veel later dan onze groep arriveren ze met een echte Jan Jansen fiets aan boord, waarop Raymond de tocht kan vervolgen.

Maar voordat wij voor het laatste stuk onze stalen rossen bestijgen is het eerst koffie (niemand durfde aan het gebak!) en enige andere versnaperingen wegwerken. De accu wordt daardoor weer opgeladen. Intussen zien wij heel wat met zwart geld aangeschaft speelgoed in de vorm van luxe bootje door de Schie passeren. Voordat wij verder gaan eerst een statiefoto die dit verslag opfleurt. Iedereen weer in het zadel en net als Peter de voorste rijders nog even toespreekt toch vooral rekening te houden met de achterhoede, wijst Charlotte hem erop dat zonder helm en handschoenen rijden niet echt verstandig is. Terug dus naar het restaurant om de vergeten spullen weer op te halen en een onvrijwillige extra twee minuten pauze voor de groep.

De terugweg verloopt verder zonder problemen en via Pijnacker, Berkel Roodenrijs en Zoetermeer maar nu heerlijk met de wind mee zeilen wij de laatste vijf kilometer in. Ja en dat was even jammer de laatste vijf stond er windkracht vijf tegen. De laatste loodjes wegen toch weer het zwaarst. Maar gelukkig de kerk van Stompwijk trekt het pelotonnetje dichter bij en niet veel later zitten wij aan een welverdiend drankje etc. Met een voldaan gevoel over deze gezellige tocht gaat iedereen ook weer vaak op de fiets op huis aan. De volgende tocht is reeds gepland. Als je dan geen schaatstochten meer kunt rijden dan maar een fietstocht toch…? (Peter Kors)              (klik op foto’s voor vergroting)

Geplaatst op: 10-05-2007 in de categorie: JS-Verslagen door: Redactie Jeugdschaatsen